人気ブログランキング | 話題のタグを見る

Minister Zbigniew Rau w Japonii

Minister Zbigniew Rau w Japonii _f0340134_22272562.jpg

 

Jak najszybsze zakończenie rosyjskiej agresji na Ukrainie oraz odbudowa Ukrainy ze zniszczeń wojennych to główne tematy omawiane podczas spotkania ministra spraw zagranicznych Zbigniewa Raua z premierem Japonii w Tokio. 

 

Minister Rau został przyjęty przez premiera Fumio Kishidę w  rezydencji szefa japońskiego gabinetu w Tokio. Premier Kishida wyraził zadowolenie, że opierające się na strategicznym partnerstwie stosunki japońsko-polskie dobrze się rozwijają. 


Minister Rau spotkał się wcześniej z ministrem spraw zagranicznych Japonii Yoshimasą Hayashi. 

Minister Zbigniew Rau w Japonii _f0340134_22263371.jpg

Minister Zbigniew Rau w Japonii _f0340134_22263669.jpg

Minister Zbigniew Rau w Japonii _f0340134_22263843.jpg
Japonia popiera  wsparcie Polski dla obrony Ukrainy. Polska i Japonia zgodziły się, że dołożą starań  w celu jak najszybszego zakończenia rosyjskiej agresji na Ukrainie oraz utrzymania porządku międzynarodowego opartego na rządach prawa. Przejawem wsparcia dla Ukrainy jest zapowiedziany  udział online prezydenta Ukrainy  Wlodymira Zełeńskiego w szczycie G7 w Hiroshimie, rodzinnym mieście premiera Japonii. Polska i Japonia planują realizację wspólnych działań na rzecz pomocy w odbudowie Ukrainy ze zniszczeń wojennych. Jednym z tematów rozmów było również bezpieczeństwo w Azji wschodniej. 

 

Minister Rau odwiedził Japonię niedługo przed rozpoczynającym się 19 maja szczytem szefów najbogatszych krajów świata G7 w Hiroszimie. Podczas prelekcji wygłoszonej wcześniej na Uniwersytecie Waseda w Tokio szef polskiego MSZu wyraził nadzieję, że Japonia odegra rolę koordynatora międzynarodowego wsparcia dla Ukrainy. 

 

Po spotkaniu z premierem Kishidą minister Rau udał się do Hiroszimy gdzie spotka się z merem miasta i odwiedzi muzeum wybuchu bomby atomowej. Minister wpisze się do księgi pamiątkowej muzeum oraz złoży kwiaty pod pomnikiem ofiar wybuchu atomowego. 

Przy wejściu do muzeum wygrawerowane są słowa papieża Jana Pawła II z wygłoszonego w Hiroszimie „Apelu pokoju”. Polski papież powiedział, że wojna jest dziełem człowieka. 

 

Dorota Hałasa. Tokio


# by NaszDomJaponski | 2023-05-11 22:19 | Comments(0)

Góra w Piśmie Świętym i jej znaczenie

Góra w Piśmie Świętym i jej znaczenie _f0340134_10280523.jpg

 Góra w Piśmie Św. jest mieszkaniem Boga i dlatego ma podwójne znaczenie: religijne i tajemnicze. Szczytgóry łączy niebo z ziemią. Jest solidnym fundamentem na którym wznosi się i podtrzymuje całe dzieło stworzenia. Bóg zamieszkujący górę, spogląda na nas z wysoka i zaprasza swoje stworzenie do wznoszenia się na szczyty gór – stawania się świątymiGóra jak i całe stworzenie jest dziłem samego Boga. 

 

   Pan zaprowadził ich na górę wysoką. Na tej górze będzie rozmawiał Mojżeszem i Eljaszem. I jeden i drugi do gór są przyzwyczajeni. Mojżesz związany z górą Synaj. „Jahwe zstąpił na górę Synaj, na jej szczyt. I wezwał Mojżesza na szczyt góry, a Mojżesz wstąpił”Wj.19,20. Tam na tej górze, wśród grzmotu piorunów i światła błyskawic Bóg dał Mojżeszowi dziesięć przykazań. Tam także, u stóp tej góry, Mojżesz widział wielki skandal: lud kłaniał się złotemu cielcowi.Mojżesz rozpalił się takim gniewem, że rzucił i rozbił tablice przykazań. A potem wstawiał się za ludem i wołał do Boga: Przebacz im ten grzech! A jeżeli nie, to wymaż mnie natachmiast z Twej księgi którą napisałeś(Wj.32,32).

Jahwe powiedział do Mojżesza: „Tego tylko, który zgrzeszył przeciw Mnie, wymżę z mojej księgi „(Wj.32,34).

   Jest i druga góra, związana z życiem, raczej ze śmiercią Mojżesza. Pwt 34,1-12. „Mojżesz wstąpił ze stepów Moabu na górę Nebo, na szczyt Pisaga, naprzeciw Jerycha. Jahwe zaś pokazał mu całą ziemię”..... Rzekł Jahwe do niego: „Oto kraj, który poprzysiągłem Abrahamowi, Izaakowi i Jakubowi tymi słowami: Dam to twemu potomstwu. Dałem ci go zobaczyć własnymi oczami, lecz tam nie weidziesz(Wj.34,1-4 ). Tam z rozkazu Boga wszedł Mojżesz, zobaczył z daleka Ziemię Obiecaną i umarł.

 

  Eliasz jest związany z górą Karmel (1 Krl 18,1-46; 19,1-14). Na tej górze zebrał się lud w wielkiej liczbie. Eliasz wiedział, co się tam działo. Więc poszedł i mówił: Ja jestem prorokiem prawdziwego Boga. Wy macie 450 proroków i wszcy czcice fałszywego boga, Baala. Chcecie dowodu? Słuchajcie: Są tu dwa cielcewybierzcie sobie jednego, zabijcie i złóżcie na drewno, ale ognia nie podkładajcie. Ja zabiję drugiego cielca i także złożę na drewno i też ognia nie podłożę. Potem będziecie wzywać waszego boga Baala, a ja mojego Boga Jahwe. Ten bóg który ześle ogień, będzie uznany jako prawdziwy. Lud się zgodził. Ofirę przygotował i zaczął wołać: Baalu, wysłuchaj nas, ześlij ogień! Wołali i odpowiedzi nie było. Eliasz zaczął kpić: Wołajcie głośniej, bo ten wasz bóg śpi i trzeba go zbudzić... więc wołali głośniej i coraz głośniej – odpowiedzi nie było. Teraz Eliasz zabrał głos: Zbliżcie się do mnie. Widzicie poroąbanego cielca. Jest na drewnach złożony. Może nawet polać wodą. Polali. Eliasz modlił się: „Wysłuchaj mnie Jahwe, aby ten lud zrozumiał, gdzie jest prawdziwy Bóg”. Natychmiast ogień spadł, spalił ofiarę i wysuszył nawet wodę z pobliskiego rowu. Na ten widok lud wołał: Jahwe jest prawdziwym Bogiem! Prorocy Baala zostali pozabijani. To Stary Testament: Mojżesz i Eliasz byli wybranymi bohaterami przez Boga i działali w Jego Imieniu z Pełni Jego Mocy. Pan jest źródłem męstwa, mądrości i odwagi. Nie lękaj się Ja zawsze jestem z Tobą!

   Również w Nowym Testamencie widzimy góry związane z życiem Pana Jezusa.

Jest najpierw Góra błogosławieństw (Mt 5,1-43), obok jeziora Tyberjadzkiego. Osiem błogosławieństw które Pan Jezus tu wygłosił, to wspaniałe streszczenie chrześcijańskiej doskonałości i niezawodna droga dążenia do świętości. „świętymi bądzcie, bo Ja jestem święty”. Góra Sion, to wzgórze w samej Jerozolimie. Tam był Wieczernik, gdzie Pan Jezus spożył ostatni posiłek, umył nogi Apostołom, ustanowił Najświętszą Eucharystię, sakaramenty Kapłaństwa, Pokuty. Tam także ujawnił zdradę Judasza i wygłosił mowę pożegnalną, a po zmartwychwstaniu ukazał się Apostołom. 

Góra kuszenia (Mt 4,1-11)miejsce na którym ukazał się nowy Mojżesz, który był kuszony przez diabła i został pokonany Mocą Bożą. Góra przemienienia (Mt 17,1-9). Góra ostatniego pożegnania (Mt28,16-17).

Góra Oliwna – tu Pan Jezus tyle razy mówił ze swoimi Apostołami. Tu podał im słowa „Ojcze Nasz” – program całego życia. Tutaj był zawsze dla Niego otwarty dom z Łazarzem, Martą i Marią. Tu nad grobem Łazarza płakał Jezus i wskrześił umarłego do nowego życia.Tu także na Górze Oliwnej, pożegnał Pan Jezus Swoją Matkę i Apostołów i na ich oczach wzniósł się do nieba. A u stóp tej Góry Oliwnej było miejsce tak zawane Ogród Oliwny, który był świadkiem Jego modlitwy i Jego aresztowania.

A najświętsza na świecie to Góra Kalwaria. Tam przybity do krzyża za grzechy ludzkości cierpiał Pan Jezus okrutne męki i umarł, ale jak sam wcześniej powdziedział: dnai trzeciego zmartwychwstał, nadal żyje i więcej już nie umiera, śmierć nie ma nad Nim żadnej wladzy. Dla upamiętnienia tego wydarzenia wznosi się dziś Bazylika Grobu świętego. Wreszcie Góra Tabor w której Kościół przypomina nam to wydarzenie w Liturgii dwa razy w roku – Przemienienie Pańskie. Jezus zabiera ze Sobą trzech uczniów: Piotra, Jakuba i Jana. To ci sami, którzy byli przy wskrzeszeniu córki Jaira. Tu zanim będą patrzeć na chwałę zmartwachwstania, zobaczą chwałę przemienionego Jezusa. Piotr, jako szef i pierwszy Papież. Jakub, jako pierwszy męczennik za wiarę. Jan, jako uczeń umiłowany, któremu Jezus odda w opiekę Swoją Matkę

Na tej Górze ważne jest jest to, co tam się mówi.Jezus rozmawia z Mojżeszem i Eliaszem, to znaczy Nowy Testament rozmawia ze Starym Testamentem. Ojciec Niebieski mówi. Jego głos to najprawdziwsze, Boże, nieomylne i ostateczne potwierdzenie Jezusowej misji: „To jest Syn mój umiłowany, w którym mam upodobanie. Jego słuchajcie”. Ten głos Ojca odnosi się do wszystkich ludzi, wszystkich czasów. Słuchać Jezusa, słuchać Jego Kościoła, to nie prośba czy rada, to rozkaz, który spełniony być musi. Dla miłości Boga, dla dobra bliźnich, dla własnego interesu, słuchajmy pokornie Bożych rozkazów.Wielkimi i szczęśliwymi będziemy tylko wtedy, gdy będziemy tym czym Bóg nas chce mieć. Zatem Jego słuchajmy i postępujmy Jego drogami!

O zdobyciu tych szczytów przypomina nam wspinanie się na szczyty gór poprzez wydarzenia każdego dnia, które wykonujemy z Bogiem dla dobra bliźniego i osobistego uświęcenia i spotkania Boga twarzą w twarz po drigiej stronie życia.

 

Opracował ks.Tadeusz Soboń sdb

Chofu – 2023.03.27


# by NaszDomJaponski | 2023-04-06 10:27 | Comments(0)

Góra w Piśmie Świętym i jej znaczenie

Góra w Piśmie Świętym i jej znaczenie _f0340134_13273054.jpg

Góra w Piśmie Św. jest mieszkaniem Boga i dlatego ma podwójne znaczenie: religijne i tajemnicze. Szczyt góry łączy niebo z ziemią. Jest solidnym fundamentem na którym wznosi się i podtrzymuje całe dzieło stworzenia. Bóg zamieszkujący górę, spogląda na nas z wysoka i zaprasza swoje stworzenie do wznoszenia się na szczyty gór – stawania się świątymiGóra jak i całe stworzenie jest dziłem samego Boga. 

 

   Pan zaprowadził ich na górę wysoką. Na tej górze będzie rozmawiał Mojżeszem i Eljaszem. I jeden i drugi do gór są przyzwyczajeni. Mojżesz związany z górą Synaj. „Jahwe zstąpił na górę Synaj, na jej szczyt. I wezwał Mojżesza na szczyt góry, a Mojżesz wstąpił”Wj.19,20. Tam na tej górze, wśród grzmotu piorunów i światła błyskawic Bóg dał Mojżeszowi dziesięć przykazań. Tam także, u stóp tej góry, Mojżesz widział wielki skandal: lud kłaniał się złotemu cielcowi.Mojżesz rozpalił się takim gniewem, że rzucił i rozbił tablice przykazań. A potem wstawiał się za ludem i wołał do Boga: Przebacz im ten grzech! A jeżeli nie, to wymaż mnie natachmiast z Twej księgi którą napisałeś(Wj.32,32).

Jahwe powiedział do Mojżesza: „Tego tylko, który zgrzeszył przeciw Mnie, wymżę z mojej księgi „(Wj.32,34).

   Jest i druga góra, związana z życiem, raczej ze śmiercią Mojżesza. Pwt 34,1-12. „Mojżesz wstąpił ze stepów Moabu na górę Nebo, na szczyt Pisaga, naprzeciw Jerycha. Jahwe zaś pokazał mu całą ziemię”..... Rzekł Jahwe do niego: „Oto kraj, który poprzysiągłem Abrahamowi, Izaakowi i Jakubowi tymi słowami: Dam to twemu potomstwu. Dałem ci go zobaczyć własnymi oczami, lecz tam nie weidziesz(Wj.34,1-4 ). Tam z rozkazu Boga wszedł Mojżesz, zobaczył z daleka Ziemię Obiecaną i umarł.

 

  Eliasz jest związany z górą Karmel (1 Krl 18,1-46; 19,1-14). Na tej górze zebrał się lud w wielkiej liczbie. Eliasz wiedział, co się tam działo. Więc poszedł i mówił: Ja jestem prorokiem prawdziwego Boga. Wy macie 450 proroków i wszcy czcice fałszywego boga, Baala. Chcecie dowodu? Słuchajcie: Są tu dwa cielcewybierzcie sobie jednego, zabijcie i złóżcie na drewno, ale ognia nie podkładajcie. Ja zabiję drugiego cielca i także złożę na drewno i też ognia nie podłożę. Potem będziecie wzywać waszego boga Baala, a ja mojego Boga Jahwe. Ten bóg który ześle ogień, będzie uznany jako prawdziwy. Lud się zgodził. Ofirę przygotował i zaczął wołać: Baalu, wysłuchaj nas, ześlij ogień! Wołali i odpowiedzi nie było. Eliasz zaczął kpić: Wołajcie głośniej, bo ten wasz bóg śpi i trzeba go zbudzić... więc wołali głośniej i coraz głośniej – odpowiedzi nie było. Teraz Eliasz zabrał głos: Zbliżcie się do mnie. Widzicie poroąbanego cielca. Jest na drewnach złożony. Może nawet polać wodą. Polali. Eliasz modlił się: „Wysłuchaj mnie Jahwe, aby ten lud zrozumiał, gdzie jest prawdziwy Bóg”. Natychmiast ogień spadł, spalił ofiarę i wysuszył nawet wodę z pobliskiego rowu. Na ten widok lud wołał: Jahwe jest prawdziwym Bogiem! Prorocy Baala zostali pozabijani. To Stary Testament: Mojżesz i Eliasz byli wybranymi bohaterami przez Boga i działali w Jego Imieniu z Pełni Jego Mocy. Pan jest źródłem męstwa, mądrości i odwagi. Nie lękaj się Ja zawsze jestem z Tobą!

   Również w Nowym Testamencie widzimy góry związane z życiem Pana Jezusa.

Jest najpierw Góra błogosławieństw (Mt 5,1-43), obok jeziora Tyberjadzkiego. Osiem błogosławieństw które Pan Jezus tu wygłosił, to wspaniałe streszczenie chrześcijańskiej doskonałości i niezawodna droga dążenia do świętości. „świętymi bądzcie, bo Ja jestem święty”. Góra Sion, to wzgórze w samej Jerozolimie. Tam był Wieczernik, gdzie Pan Jezus spożył ostatni posiłek, umył nogi Apostołom, ustanowił Najświętszą Eucharystię, sakaramenty Kapłaństwa, Pokuty. Tam także ujawnił zdradę Judasza i wygłosił mowę pożegnalną, a po zmartwychwstaniu ukazał się Apostołom. 

Góra kuszenia (Mt 4,1-11)miejsce na którym ukazał się nowy Mojżesz, który był kuszony przez diabła i został pokonany Mocą Bożą. Góra przemienienia (Mt 17,1-9). Góra ostatniego pożegnania (Mt28,16-17).

Góra Oliwna – tu Pan Jezus tyle razy mówił ze swoimi Apostołami. Tu podał im słowa „Ojcze Nasz” – program całego życia. Tutaj był zawsze dla Niego otwarty dom z Łazarzem, Martą i Marią. Tu nad grobem Łazarza płakał Jezus i wskrześił umarłego do nowego życia.Tu także na Górze Oliwnej, pożegnał Pan Jezus Swoją Matkę i Apostołów i na ich oczach wzniósł się do nieba. A u stóp tej Góry Oliwnej było miejsce tak zawane Ogród Oliwny, który był świadkiem Jego modlitwy i Jego aresztowania.

A najświętsza na świecie to Góra Kalwaria. Tam przybity do krzyża za grzechy ludzkości cierpiał Pan Jezus okrutne męki i umarł, ale jak sam wcześniej powdziedział: dnai trzeciego zmartwychwstał, nadal żyje i więcej już nie umiera, śmierć nie ma nad Nim żadnej wladzy. Dla upamiętnienia tego wydarzenia wznosi się dziś Bazylika Grobu świętego. Wreszcie Góra Tabor w której Kościół przypomina nam to wydarzenie w Liturgii dwa razy w roku – Przemienienie Pańskie. Jezus zabiera ze Sobą trzech uczniów: Piotra, Jakuba i Jana. To ci sami, którzy byli przy wskrzeszeniu córki Jaira. Tu zanim będą patrzeć na chwałę zmartwachwstania, zobaczą chwałę przemienionego Jezusa. Piotr, jako szef i pierwszy Papież. Jakub, jako pierwszy męczennik za wiarę. Jan, jako uczeń umiłowany, któremu Jezus odda w opiekę Swoją Matkę

Na tej Górze ważne jest jest to, co tam się mówi.Jezus rozmawia z Mojżeszem i Eliaszem, to znaczy Nowy Testament rozmawia ze Starym Testamentem. Ojciec Niebieski mówi. Jego głos to najprawdziwsze, Boże, nieomylne i ostateczne potwierdzenie Jezusowej misji: „To jest Syn mój umiłowany, w którym mam upodobanie. Jego słuchajcie”. Ten głos Ojca odnosi się do wszystkich ludzi, wszystkich czasów. Słuchać Jezusa, słuchać Jego Kościoła, to nie prośba czy rada, to rozkaz, który spełniony być musi. Dla miłości Boga, dla dobra bliźnich, dla własnego interesu, słuchajmy pokornie Bożych rozkazów.Wielkimi i szczęśliwymi będziemy tylko wtedy, gdy będziemy tym czym Bóg nas chce mieć. Zatem Jego słuchajmy i postępujmy Jego drogami!

O zdobyciu tych szczytów przypomina nam wspinanie się na szczyty gór poprzez wydarzenia każdego dnia, które wykonujemy z Bogiem dla dobra bliźniego i osobistego uświęcenia i spotkania Boga twarzą w twarz po drigiej stronie życia.

 

Opracował ks.Tadeusz Soboń sdb

Chofu – 2023.03.27


# by NaszDomJaponski | 2023-04-06 10:24 | Bible Classes | Comments(0)

Homo religiosus-człowiek religijny

Homo religiosus-człowiek religijny _f0340134_13540355.jpg

  Człowiek – to istota zajmująca naczelne miejsce w hierarchii bytów świata przyrody, wykraczająca poza doświadczenia zmysłowe, posiadająca właściwości duchowe, uzdolniona do partycypacji w życiu nadprzyrodzonym.

    Metodologicznie możemy w człowieku wyodrębnić potrójny aspekt życia: biologiczny, psychiczny i duchowy. Człowiek zawsze działa jako jedność osobowa.

   Człowiek jest z natury swej bytem religijnym (KKK 44), natomiast z łaski jest wierzącym. Mówiąc o człowiek jako istocie religijnej, mamy na uwadze jeden z wymiarów ludzkiej natury, kóry wyróżnia go ze środowiska zwierząt. Określenie człowieka religijnym wyraża jego naturalną zdolność akceptacji wartość najwyższych, uznawanych w danej kulturze, w której się rozwija. Do tych wartości należy określona idea Boga właściwa danej kulturze. Jej przyjęcie lub odrzucenie jest wyrazem postawy wobec Boga.

   Odrzucenie Boga nie jest wyzbyciem się religijnej natury. Niereligijne jest tylko zwierzę. Człowiek jest religijny w sensie genotypicznym, tzn. wymiar ten należy do kondycji bytu ludzkiego. Sposób świętowania, uprawiania kultu, składania ofiar itd. jest fenotypem, czyli sprawnością nabytą w procesie rozwoju. Fenomeny religijne pojawiły się na globie ziemskim wraz z człowiekiem.

   Termin człowiek religijny wskazuje, że nie ma areligijnej natury ludzkiej. Człowiek religijny jest terminem antropologicznym, socjologicznym i psychologicznym. Nie spotykamy ternimu człowiek religijny na kartach Pisma Św., ani w liturgii euchyrystycznej. W religijności, podobnie jak w sumieniu, wyraża się cały człowiek.

  Człowiek to jedyny byt, który kultywuje, adoruje i modli się do Boga. Religijność wynika z naturalnych dyspozycji człowieka. Na dnie życia wewnętrznego człowieka spoczywa (imago Dei – stworzony na obraz Boga). Religa to pierwsze wyposażenie psychiki człowieka. Religijność należy do cech źródłowych psychiki człowieka.

   Człowiek religijny posiada religijną naturę, ma potrzebę szukania Boga nawet po omacku (Dz17,27). Żyje w świecie otwartym, w świecie immanentnym oraz w świecie transcendentnym. Tylko człowiek jest stworzony, a nie wyprodukowyny na obraz Boga – imago Dei. Bez religijności psychika ludzka byłaby absurdem. Religa to pierwtne wyposażenie człowieka. Religijność należy do kondycji bytu ludzkiego (KKK 28). 

   Człowiek pojawił się na globie ziemskim jako ostateczny akt stwórczy Boga (Rdz 1,27) oraz zlokalizowany w konkretnym świecie, aby go pracą przekształcać, zmieniać świat natury w świat kultury i w ten sposób partycypować w akcie stwórczym Boga (Rodz 2,5,15).

   Człowiek tylko potrafi używać ognia, symbolijęzyka. Dzięki duchowości, człowiek zmienia środowisko natury w świat kultury, posiada potrzebę  nazewnictwa. Człowiek nie lubi bytów anonimowych, wszystko określa językiem twierdzeń. 

   Pierwszeństwo kontemplacji  -  przed pracą widzimy już u pierwszego człowieka Adama. Używanie przez niego nazewnictwa wskazuje na jego podobieństwo do Boga, gdyż tylko Bóg i człowiek posługują się nazewnictwem (Rdz 2,18-20). Gdyby zaninkął termin „Bóg” człowiek zawróciłby do świata zwierząt. Termin Bóg” wskazuje na religijność człowieka.

   Religijność. Dzięki zdolności do symbolizowania, człowiek potrafi przejść ze środowiska przyrody do świata ducha (sacrum, tremendum, facinosum). Fenomeny religijne pojawiły się na globie ziemskim wraz z człowiekiem. Nauka nie zna tego rodzaju zjawisk w świecie zwierząt. Duchowość jest pierwotna w stosunku do religijnego wyrazu. Człowiek jest jedynym bytem, który się modli, adoruje i wznosi świątynie.

   Kultura. Jest wypadkową słowa i pracy. Zarówno słowo jak i praca mają swoje źródło w duchowości człowieka. Tylko człowiek zmienia środowisko przyrody w świat kultury. Kultura tak głęboko tkwi korzeniami w duchowości człowieka, że jest on nieosiągalny i niepoznawalny w środowisku natury. Człowieka poznajemy tylko poprzez świat kultury do tego stopnia, że można postawić tezę, iż kultura jest drugą naturą człowieka. Praca, np. obróbka kamienia w narzędzie pracy, jest tak specyficznie ludzka, jak opanowanie ognia.

   Kultura to również odpoczynek, zabawa – rozrywka,zwyczaje i obyczaje. Bez kultury człowiek nie potrafi żyć, to jednak nie kulturze człowiek zawdzięcza swoje człowieczeństwo. Nie posiadamy absolutnie żadnych śladów kultury w świecie zwierząt, kultura bowiem nie jest dziełem psychiki lecz duchowości.

 

  Prawdę o człowieku w Chrystusie bardzo pięknie wyraził Sobór Wat. II w Konstytucji Duszpasterskiej o Kościele w świecie współczesnym. Gaudium et Spes (GS).

Sobór stanowczo podkreśla, że prawdziwa nauka o człowieku rozpoczna się dopiero z Chrystusem (GS 22). „Ktokolwiek idzie z Chrystusem, Człowiekiem doskonałym sam też pełniej staje się człowiekiem” (GS 41). W Jezusie Chrystusie, który jest Prawdziwym Bogiem i Prawdziwym Człowiekiem, znajduje człowiek zasadę, podstawę, normę wszystkiego, co składa się na termin człowieczeństwa.

  W Chrystusie człowiek rozumie sens swego bytowania, jak również wszystko to, co się na to bytowanie człowieka składa, łącznie ze śmiercią, która jest tylko kresem ale nie celem. Śmierć to – pascha człowieka, przejście z życia do Życia, którym jest Chystus.

Opracował ks.Tadeusz Soboń sdb

2023.02.20 Chofu


# by NaszDomJaponski | 2023-03-26 13:52 | Bible Classes | Comments(0)

Matki Bożej od ujawnionych wiernych

Matki Bożej od ujawnionych wiernych _f0340134_23342589.jpg


„W piątek 17 marca (1865r.) około godz. 12:30 grupa ok. 12-15 mężczyzn, kobiet i dzieci stało przed kościołem pw. 26 świętych japońskich męczenników (w Nagasaki). Widać było, że są bardzo ciekawi. Anioł stróż popchnął mnie, aby pójść i ich zobaczyć. Drzwi do kościoła były zamknięte. Poszedłem je otworzyć, weszli do świątyni, pobłogosławiłem ich i podszedłem do ołtarza. Odmawiałem Modlitwę Pańską kiedy trzy kobiety w wieku od 50 do 60 lat podeszły i uklękły koło mnie. 

Jedna z nich położyła rękę na sercu i powiedziała szepcząc jakby w obawie, że ściany zdradzą jej słowa: „Serca wszystkich obecnych tutaj są takie same jak Twoje”. „Naprawdę?”-zapytałem. „Ale skąd jesteście?”. „Jesteśmy wszyscy z Urakami. Tam prawie wszyscy mają takie same serca jak nasze”. Kobieta zapytała: „Gdzie jest figura Dziewicy Maryi?”. 
Tak spotkanie z ukrywającymi się przed prześladowaniami katolikami z Nagasaki opisał o. Bernard Petitjean ze Stowarzyszenia Paryskich Misji Zagranicznych. Byli to katolicy, którzy z powodu prześladowań wyznawali wiarę w ukryciu. 

Rocznica ujawnienia się japońskich katolików w Nagasaki jest świętem Matki Bożej od ukrywających się katolików japońskich. Niech Matka Boża ma w opiece Kościół w Japonii.
Dorota Hałasa. Tokio 

# by NaszDomJaponski | 2023-03-17 23:33 | Comments(0)